Shunchaki ertak.

Men bu ertakni yozishimdan maqsad hayotda shunday odamlar ham bor va men ularga bunday qilmasliklarini so'rardim. Maftuna o'sha paytlarda kollejda o'qirdi, u oilada yakka farzand edi. Uning oyisi sotuvchi bo'lib kiyim-kechak sotar edi. Dadasi esa otasining o'limdan siqlib aroqxo'r bo'lib ketgandi. U oilasi uchun hech narsa qilmas edi, aksincha xotini olib kelganini yeb-ichib aroqga sarflar edi. Maftunaning oyisi kasal bo'lib kasalxonaga yotib qoldi. U deyarli har kuni oyisidan xabar olardi. Avvaliga oyisi topgan pullari yetib turgan edi, lekin u pullar ham tugab qoldi. Endi Maftuna tushlikgacha kollejga borib, tushlikdan so'ng esa oyisini ishini davom ettirdi. Bu pullar dadasiga yetmadi va u qizini pul topib kelishga majburladi va u kollejga bormay qo'ydi. Bir kuni dadasi shu darajada ichib keldiki hatto o'zini nima qilayotganini bilmas edi. Maftuna dadasiga joy solib berib, ovqatlantirib, joyiga yotqiza yotganda dadasi uni o'ziga tordi va uni zo'rlay boshladi. U dodlardi, baqirardi, ammo hech kim uni eshitmasdi. Dadasi uni qizlik pardasini yirtib or-nomusidan ayirdi. Maftuna baqira-baqira hushidan ketdi. O'ziga kelganda yonida yalang'och yotgan dadasini ko'rdi. U yugurib xonadan chiqib ketdi. U o'z oilasini shanini saqlash uchun bu haqda hech kimga aytmadi. Bu voqeadan so'ng u dadasining ko'ziga qaramaydigan bo'ldi. Bu voqeadan bir necha kun o'tib dadasi yana o'sha holatda keldi, bu safar u yolg'iz emas edi. Uning oldida yana 2 ta do'sti bor edi, ular ham xuddi dadasiday mast edi. Dadasi Maftunaga aroq olib kelishini aytdi. U olib kelgani chiqib ketdi va olib keldi. U dadasi o'tirgan uyga kirganda u faqat dadasini ko'rdi shunda uning orqasidan kimdir kelib uni qattiq quchoqlab oldi. Bu dadasining do'sti edi. Keyin dadasi ham unga tashlandi. Ular shu darajada zo'rlashdiki, og'riqdan Maftuna vafot etdi. Ular Maftunani kimsasiz qabristonga etib ko'mdilar. Bundan xabar topgan oyisi kasal xonada jon berdi, dadasi esa 10 yilga qamaldi. Shu bilan tamom.