Orzular kechasi... (Super XIT)

- Zebo aslida, tilingni pardoz qilishning kerak, edi. - dedim

Uni xafa boʻlishini, hech yoʻq gʻovoq uyishini kutgandim, lekin u shunchaki zavqlanib kuldi. Labiga pamada, surarkan:

- Eyyy, siz baribir tushunmaysiz.

Lablarini bir-biriga ishqab, chulp-chulp ovoz chiqargancha labiga ishlov berib oldi. Anjomlarini sumkachaga solib, sirli iljayib men tomon yaqinlashib keldi.

- Boʻyanish kerak...

Bir qoʻlini, koʻksimga tiragan boʻldi va kutilmaganda tez boʻynimga lab tekkizib, kulib mashina tomon qochdi. Xuddi boʻynimdan pichoq yeganday, tez kaftimni bosib, lab boʻyoq izini yashirdim. Ayni dam ikkinchi qoʻlim bilan Zeboni sumkachasidan tutib qolibman. Ikki oʻrtada sumkacha ichidagilar oyogʻimiz ostiga toʻkildi. Telefon, mayda pullar, boʻyash anjomlari, yana allanimalar... Ikkimiz ham barobar engashdik. Toʻgʻrisi kulgudan oʻzimni tiyolmadim, sumkachadan toʻkilgan basi narsalarni koʻrganimda! U shoshib, kaftiga yashirgan birinchi narsa, porno filmlarda koʻrganman, ayollar azosiga qatroq toʻlqin yuboruvchi barmoqdek keladigan qurilma edi. Yana menga juda yaxshi tanish boʻlgan, 10 dona chamasida asbobni rezina kostyumlari (privativ) va 4 dona hap dori (Viagra). Ikkimiz ham kulardik, faqat u yerga qarab olgandi. Narsalar sumkachaga tushib ketdi, rezina va dorilar qoʻlimda qoldi.
Qaytar dunyo ekan, hozirgina boʻynimda lab boʻyoq izini qoldirib mazax qilmoqchi boʻlgandi. Endi oʻzi, noqonuniy ahvolda turibdi.

- Zebo, ol bularni, - ochiqchasiga ustidan kulaman.
- Meniki emas... - uyalib, kulib qoʻyadi.
- Sumkachadan tushdi-yu! - kulaman.
- Hmmm... - xijolat boʻlib jilmayib qaraydi, - Aytaylik rosdan meniki. Siz kulmang, erim bilan ajrashganman, lekin shariyatan haliyam nikohimiz bor...
- Tushundim... - nimani nazarda tutganini angladim, lekin kulgimni tiyolmay, unga uzatdim, - Man ol, narsangni...
- Yoʻq... - u jiddiy nigohda qarab, soʻzladi, - Nomard, bugun meni koʻnglimni qoldirdi, endi bular menga kerak emas.
- Tashlab, yuboraymi? - uzoqqa otmoqchidek qoʻlimni siltadim. U afsuslanib qaraydi, lekin holatini oʻzgartirmaydi.
- Holasez tashlab yuboring, holasez oʻzizga oling.

Shu asnoda, sumkachasidan nam salfyetka oldi va boʻynimdagi pamada izini artib, indamay mashinaga borib oʻtirdi. Vo ajab, bu qizlarni, xatti-harakatlaridan lol qolib, qoʻlimdagilarni choʻntagimga soldim.

Mashinaga oʻtganimda, Zebo qizlarga qarab olgan, orqada qichiq gaplar va kulgular avjida edi. Qizlarni oʻzlari bilan oʻzlari boʻlib ketganlaridan keyin, ular sepgan atirlar aralashib dimogʻimga oʻtkirlik qila boshladi. Oynani tushirib, yuzimni shamolga, qulogʻimni orqada boʻlayotgan soʻzlarga tutdim.

- Qizlar, qayoqqa ketyapmiz?
- Uyga! - bir nechta baland ovozli javob, qildi.
- Yoʻq, biz klubga qaytamiz. Ziyofat tugamadi!
- Klubda emas, ziyofatni uyda davom ettiramiz!
- Ha, ha... - uch qiz bu qarorga qoʻshilishdi. Opa, singil va Malika. Noza bilan Barno uyga ketish tarafdori ekanlar. Barno soʻzladi:
- Men uyga ketaman. Hozir koʻnglimga hech nima sigʻmaydi, - hursinib oldi, - Umar akam bilan gaplashib olishim kerak!
- Men siz bilan boraman, - Noza erkalab, dugonasini quchoqladi, - Biz uni aldab uying-a chaqiramizda, birgalikda, kravatga bogʻlaymiz. Yigitngni koʻnglini shunday olamiz, - u kulib, hazil maʼnosida gapirayotgan boʻlsada, fantazyasini ajoyibligidan oʻsha Umarni oʻrnida boʻlgim keldi. Qizlar esa oʻz gaplaridan nasha qilib, qotib kulishadi.

- Barnosha, sen xavotir olmada, bunday dugonasi bor qizni hech bir yigit tashlab ketmaydi.
- Toʻgʻri, haaa!

Tarbiyatlari yaxshi boʻlmasada, bir-biriga shahvoniy mehrini namoyish etayotgan qizlarning soʻzlaridan, imo ishoralardan, zavqlanib kulishlaridan oʻzimam maza qilaman. Bu orada manzilga yetib keldik. Koʻp qavatli binoning zinapoyasi oldida toʻxtadim. Hamma tashqariga chiqdi, qizlar bir-birlarini quchoqlab, xoʻshlashardi. Men ham xayrlashish uchun mashinadan tushdim. Ilk imkoniyatdayoq Barnoga qaradim. U Malikadan yarim bosh baland, chiroyli qomatli edi. Oq paplin matosidan kofta, shim kiygan. Kofta ostidan, shaklli koʻkraklari boʻrtib ketgan. Oq tanasiga mos, mayda gulli oq libosda, chinakam oqshom malikasi edi. Qizlar orasida aylanarkan, uning pastki qismi juda ajoyib shakllanganini koʻrib, boyagi yigitiga borgan sari havasim keldi.

Sharpa, qattiq quchoqlab, yuzimdan oʻpib meni xayolimni chalgʻitdi. Hushimni yegʻib, Nozani yonimda koʻrdim. Olib kelganim uchun minnatdorchilik bildirayotgandi. Koʻzlaridagi samimiyat meni ham samimiy boʻlishga majbur qildi. Ismimni eshitdim va yonga qayrildim, yuzimdan yana bir oʻpichni qabul qilib, oldim. Hayron boʻlgan yagona odam emasman deb oʻylayman. Ilk tanishishdayoq Bornoning menga oʻta, doʻstona munosabatda boʻlishini hatto qizlarni oʻziyam kutmagan chogʻi, bir-birlariga ajablanib qarab qoʻyishdi.

- Biz endi doʻstmiz, shunday-mi?
- Ha, - goʻzal chehrasiga boqib, hayajon bosdi, - Doʻstmiz...

Oʻz ovozimni oʻzim tanimadim. Xuddi, tasirli epizodda, roʻl oʻynadim deb oʻyladim. U allaqanday minnatdorlik ruhiyatida, qoʻllarimni siqdi. Qattiq termilib qaradi. Kiprliklari tez silkinib, lablari qimtib qoldi. Hozir biror soʻz aytib chalgʻitmasam yegʻlab yuboradi deb oʻyladim.

- Qachon yordamim kerak boʻlsa, tortinma, - qoʻlini ohista siqdim, - yaxshi doʻsting boʻlaman...

ʼʼEey, nimalar deb valdirab yotibsan! Ertaga bu gaplarni eslamasa ham kerak. Vaziyatdan foydalanib qolmaysanmi?ʼʼ

Ichki ovozimga quloq tutib, qizni toʻlqinlanib turganidan foydalanib, asta quchogʻimga tortdim. Qarshiliksiz koʻksimga boshini qoʻydi, shu hamoni yelkalari silkindi.

- Boʻldi, doʻstim yegʻlama!
- Yegʻlash emas, xursand boʻlish kerak... Sohib aka bizni doʻstimiz...
- Qanday, yaxshi...

Barnoni doʻstona holati, boshqa qizlargayam koʻchdi, bir zumda oʻzimni beshta qiz quchogʻida koʻrdim.

ʼʼOlaaa, buyogʻi melodrama boʻlib ketdi!ʼʼ

Yaxshiyam qiyomatli akamiz boʻlasiz deyishmadi. Oʻzi, baya singilmiz deganda, qarab ham koʻnglim xijil boʻlayotgan edi. Endi esa doʻstmiz deyishyabdi. Harqalay, bunday singillardan, goʻzal doʻstlar manfaatliroq.

"Iforlaringdan goʻzallarim!ʼʼ

Barnoni boʻshatib quchogʻimni kengroq ochdim, kamida uchtasini quchoqlab oldim. Hushdan onlarim, afsuski besh sonya davom etdi, va biz ajralishdik. Hammani nigohi, Barnoda, uniki menda. Lablari qimirladi, ehtimol rahmat aytdi, va labini choʻzib yuzimdan oʻpib zina tomon yurdi. Noza esa Zeboga qarab pichirladi:

- Opa, ahvolini qarang, yigʻloqi boʻlbqoldi. Anovi dori yomon ekan. Men bugun yonida qolsam-chi?

Zeboni roziligi bilan, Barnoni ortidan kirib ketayotgan Nozaga qarab, oʻylab qoldim.

"Qanday dori?! Jin ursin, hali bular psixotrop dorilar ichganmidi?ʼʼ

Zebo mashinaga qarab yelkamni siladi: - Yuring...

Bu qizlar, hozircha mehmonxona manfaati uchun kerak boʻyabdi. Balki qachondir, buzuq fikrli maʼmurimiz yoʻqolib oʻrniga boshqa kelsa, bu qizlar orqali qilinayotgan jirkanch reklama loyihasini yopishar. Oʻshanda bu qizlar ketar... Lekin nima boʻlganda ham insoniylik jihatdan bularni botqoqga