Madina... Tug‘ulgan kun sovg‘asi....

- Ohh, Madish!

Organizm yaqinlashgani sari uning asbobi tobora vahshiyroq harakatlana boshlagandi. Shu azartda, asbobini amimga tiqib yuborsaya! Ayni lahzada men shunga-da tayyor boʻlsam-da, aqlimning ehtiyotkorligi bilan, ixtiyorsiz, lablaridan oʻpib shashtini pasaytirish chorasini koʻrdim.

- Nima qilayotganingni bilasanmi? - hansirab shivirlab, uning koʻzlariga chuqur qaradim. U taskin beruvchi jilmayish bilan soʻnggi harakatlarini muloyim bajardi va ikkimiz ham spermasi otilishga tayyor boʻlganini his qildik. Biz yutoqib oʻpishdik, uning asbobi sonim orasida titrab iliq sperma sharbati bilan bulgʻadi.

Uning yengillaganini tushunganimdan soʻng, uning bagʻridan chiqmoqchi boʻldim, lekin u meni ushlab olib, ruxsat bermadi. Chaqqon barmoqlari bilan koʻkraklarim, amimni beozor erkalab, qayta mayl uygʻotishga urinar ekan:
- Hali emas! - deb pichirladi. Toʻxtash fursati kelgani sezsam-da, hali oʻzim ham qoniqish tuymaganim uchun uning oʻziga kelishini kutmasdan ixtiyoriga topshirdim. Tanam bilan istagancha oʻynab olishiga qoʻyib berdim. Uning jismimga egalik tuygʻusidan sarxush ekanligini koʻrib, uning koʻzlariga qaradim va soʻradim:

- Sovgʻa yoqdimi?
- Ha! Bu aql bovar qilmaydi!

Bir-birimizga samimiy minnatdorlik nigohlarimiz bilan jilmaydik. Qoʻlimni pastga uzatib, uning yumshay boshlagan asbobini ushlab uqaladim. Uning qoʻllari esa chotim orasidan ovunchoq topdi. Yana... Yana, nimadir qilgim bor! Asta tizzalarimni bukdim.

- Bunisi-chi, yaxshimi? - asta, boshi soʻng qolgan qismini ehtiyotkorona soʻra boshladim, - Uddalayabmanmi?
- Oxa... - javob berdi u. - Sen hamma ishingni maromiga yetkazib bajarasan, Madi!

Taxminan ikki daqiqadan soʻng uniki yana qattiqlashdi, oʻrnimizdan turdik va yotoq devonim tomon oʻgirildik. Men devonga yotib, uni oʻzimga tortdim. Yarim ustimda, yarmi sonlarim orasida joylashib, avval koʻkraklarimni oʻpdi, soʻng sirli jilmayib pastlay boshladi. Uning elastik tilini jinsiy lablar orasida his qilganimda, ixtiyorsiz nola qildim. Tez-tez ishqalab oʻtayotgan tilning, effekti barmoqlardan oʻn chandon oshib ketishini tasavvur qilmagan ekanman. Toʻlgʻanib, uning sochlarini changlab, oyoqlarimni kengroq ochib, labimni tishlab gʻingshirdim. Hislarim choʻqqisiga yetganda bir lahza, vaqtni unutib qoʻyibman.

"Jin ursin... Nima qilyabsan Jamshid?ʼʼ

Barmoqlari dumbam orasida oʻynayotganini sezdim. Lekin qarshilik qilmadim. Avval bitta barmogʻi, keyin ikkita, uchinchisi... Ummm... Qattiq ogʻriqdan ingradim lekin eʼtiroz bildirmadim. Tuflab, tuflab biroz anal teshigimni koʻniktirgach tizzalarimni koʻkragimga tekkizib asbobini teshigimga bosdi. Shohrux sabab, anal yaqinlikka yoqimsiz xotiralar qolgandi. Jamshid tiqqanida esa unchalik ogʻriq sezmadim, aksincha buning ham oʻziga xos lazzati borligini angladim.

- Ogʻrimayaptimi? - u pichirlab soʻradi.
- Toʻxtab qolma! - jilmayib qoʻyishga hafsala qildim.

Borgan sayin, harakatlari qattiqroq va kuchliroq boʻla boshladi. Ora-orada oʻpib, erkalab qoʻyishni ham unutmasdi. Bugun tugʻilgan kuni yana parno videolardan yaxshigina tajribasi boʻlgani uchun, uning tasavvuriga ishonishim kerakligini angladim. Anal yaqinlikni u istagan, pozada xohlagancha qishiga qoʻyib berdim. Aslida-ku, bu lazzat ogʻushida ekanligimda, goʻyo maʼno nimada ekanligini unutib qoʻygandim.

Jismim borgan sari titrab qimirlay boshladi va beixtiyor baqirib yubordim:
- Oyijoooon!

Mening organizmim, chinakam oʻt oʻchirish shilanggida boʻlgan bosimday porladi... Sal vaqt oʻtib, biroz oʻzimga keldim, ayni dam Jamshid ham hansiray boshlandi. Uning asbobidan otilgan iliq sharbatni, ichimda his qildim...
Yotgan koʻyi ohista oʻpishar ekanmiz uning asbobi orqamdan chiqib ketganini his qilib, tizzalarimni tushirib, buklangan gavdamni rostladim. Soʻng bir-birimizga suyanib devon chetiga oʻtirdik.

- Jamshid... Umid qilamanki, sovgʻam senga yoqdi!
- Hammasi uchun senga rahmat Madi...

U jilmayib qoʻlini yelkamdan oshirdi. Boshimni yelkasiga qoʻyib, koʻzimni yumdim. Qalbim yoqimli sukunat ogʻushida erkalanardi. Biroq, tashqi sukunatning uzoq choʻzilishi, koʻnglimda hadik uygʻota boshladi. Ichki bir sezgi bilan oʻrnimdan turdim. Deraza pardasini qiyalatib, tashqariga moʻraladim, oyoq-qoʻlim qaltirab ketdi. Chunki Shohrux akam derazam yonidan oʻtardi. Gʻayri oddiy qoʻrquvdan, hatto miyam fikrlamay qoldi. Lekin koʻrdimki u meni xonamga emas oyogʻini sudrab bosgancha hammom tomonga yurdi.

"Hayrat!ʼʼ

Jamshidga qaradim, hamon boʻlgan ishlardan sarmast oʻrinda oʻtiribdi. Hadeb iljayib qarashidan, hozirgina boʻlgan uch, toʻrt sonyali talvasani sezmabdi ham!
Shoshib soatga qaradim, 22:23 ni (raqamlar ketma-ketligi sabab yodimga muhrlanib qoldi) koʻrsatyapdi.

- Endi ketishing kerak! - iltijoli shivirladim.
- Qayoqqa? - eʼtiroz bildirdi, - Bugun shuyerda qolaman! -yoqimli jilmayib qaradi.
- Ja-a-amshid, - asabiylashib ketdim.
- Hazillashdim, Madi...
- Haziling qursin. Hozir soat: 22:30 da ota-onam kelishadi...

Soʻzlarim jiddiy ekanligini tushungan hamoni kiyinishga tushdi. Judayam tez bu ishni uddalagani uchun minnatdor jilmayib qoʻydim. Egimga qalin xalatimni ilib, shoshilinch darvozadan chiqarib yubordim.

ʼʼShohrux akam sezib qolmadimi!"

Oldindan allanimalarni oʻylab, hammom tomonga bordim. Sekin qarasam, ogʻzini chayib yuzini yuvayotgan ekan. Meni payqab, horgʻin koʻzlari bilan koʻzgu orqali qaradi.

- Ha, Madina yaxshimisan? - ovozi qirilib gapirdi.
- Yaxshiman, - sir bermay, oddiy soʻzladim, - Oʻziz yaxshimisiz?
- Koʻnglim ozib, uygʻonib ketdim, - yana hovuchiga suv olib yuziga urib olgach soʻradi, - Oyinglar kelishdimi?
- Yoʻq...
- Boya, ikkita sharpani sezgandek boʻlgandim...

Ichim shuv etdi, lekin oʻzimda kuch topib kulib gapirdim:

- Oʻsha men edim... Hozir-chi, ikkita koʻringanim yoʻqmi?
- Shundaymi?

Hazilimni, sovuq qabul qilganini sezib, menam kiprik qoqmay qaradim.

- Sizga eshik ochganimda koʻcha chirogʻini oʻchirib qoʻyibman. Siz ham qotib uhlab qoldiz. Yotib, yotib qoʻrqdim oʻgʻri tushadimi deb. Hozir, bir oʻzim borib, yoqib keldim...

Javobing maʼqul, maʼnosida gʻalati iljayib qoʻydim. Men ortiq suhbatlashishni istamay, sovuqotganimni aytib yotogʻimga qaytdim.

"Xayriyat, hammasi oʻylaganimdan aʼlo boʻldi!ʼʼ

Xalatimni yechib, yalangʻoch holimcha oʻringa yotdim. Biroz nafas rostlab olib, xonamni yigʻishtirib yuvinib olaman deb, oʻylay boshlagan edim. Shu payt, yonimda paydo boʻlgan sharpani sezib shoshib oʻrnimdan turdim. Xayol bilan boʻlib, orimdan izma-iz kelgan Shohrux akamni sezmay qolibman. U allaqachon iljaygancha, qotib qolgan asbobini tashqariga chiqarardi.

"Eh, shu keraymidi!ʼʼ

Xonam bir ahvolda, oʻzim butunlay kiyimsizman, koʻzdan nariroqda Jamshidning qolib ketgan bosh kiyimi yotibdi! Hech qanday savol, gap-soʻzga oʻrin qolmaslik uchun tezkor qaror chiqarishim kerak!

Xuddi uni kutgan insonday jilmayib, u tomon qoʻllarimni choʻzdim. Biz oʻpisha boshladik. Xuddi oʻsha yer, xuddi oʻsha harakatlar takroran boshlandi. Biroq, Jamshid kabi ixtiyoriy emas,