Chanqagan ayol...

ichki hirsga ehtiyotkor munosabatda bo‘lishda ekan...

Ikkimiz ham devonga oyog‘imizni osiltrib, ko‘ndalang yotib olganmiz, so‘zlar tugab qolgandek, shunchaki bir-birimizdan mamnun bir necha daqiqa yotamiz. U yon tomondagi yostiqni olib, qorniga qo‘ydi. Boshimni qayirib yelkasidan asta o‘pdim. Shunda, tanasida yengil titroq va nozik terisi junjukib, nuqta-nuqtalar hosil bo‘lgani sezdim. Derazadan kirayotgan tunning yengil epkini, meniyam boya terdan namlagan tanamni sovutgan, bu meni tanamga yoqayotgandi. Uni esa... Yostiqni qornidan olib so‘radim:
- Sovuqmi?
- Bir oz junjuktryabdi, - kaftlari bilan yelkalarini, sal ishqalab erkalanib shivirladi, - Isitish uchun meni quchoqlamoqchi emasmisiz?

Jismi yana quchog‘imni to‘ldrib, tanalarimiz yaqinlashadi. Og‘ushimda yotib ko‘zlarini yumib oldi. Tanasi, nafasi, harakati sokinlashib qolganidan angladimki, hademay u uhlab qoladi. Ko‘nglimga bir hadik tushdi. Nazarimda bu sirli tun boshqa bo‘lmaydigan, erta tong otgudek bo‘lsa u yana avvalgi ayolga aylanadiyu, boshqa birga bo‘lish imkonyati bo‘lmaydi. Shunday ekan, qanchaga yarasam undan shuncha foydalanishim kerak. Besh, o‘n balki undan ko‘proq...

Yana hislarimni qo‘zg‘avchi harakatlarga qo‘l uraman. Avvaliga erkalayabdi degan o‘yga bordi chog‘i, yanayam pinjimga suquldi. Menam buni o‘zimcha tushunib, qoziqqa halqani ilmoqchi bo‘ldim. U kulib sal qarshilik qiladi:

- Bo‘ldi arslonim, - ko‘ksimdan itardi, - bo‘ldi qilin... Endi yaramaysiz!!!

"Endi, yaramaysiz!!!''

Birdan oyoqlarim uchugacha titrab ketdi. Tilidan uchgan oddiy so‘znimg zalvori, hamyatimga og‘ir botdi. Uning yuziga qatiyat bilan bir muddat termulib turdim.

- Quvvatimni hisobi senga qoldimi?
- Aaaa!!!

Birdan harakatlarim qo‘pollashdi, bir muddatdan so‘ng uyam qarshilikni oshirdi. O‘tkir tirnoqlari ko‘ksimni tirnab ola boshladi. Devondan tushishga majbur bo‘ldim. Birdan oyog‘imga birnarsa nabob botdiyu, g‘azabim oshdi. Qattiq tepib yuborgan narsalarim, devon tagiga uchib, devorga urilib singan chinni ovozi, xonaga yoyildi. Bu o‘sha qo‘llarimizdan tashlab yuborgan piyolalar ekan. Ko‘zlarimdan uchqun sachrab ketdi. Oyog‘imdagi og‘riq boyagi hamyatni qo‘zg‘agan g‘azabga moy sepkandek bo‘ldi. Qo‘llarim mushdan tugulib qolgan, ichki bir titroqni bazo‘r tiyib, qarshimda qo‘rquv aralash, hayratdan hanggu-mang bo‘lib qolgan ayolga, haykaldek qattiq tikilib turaverdim.
Birdan shoshib turdiyu, bo‘ynimga osildi:

- Bo‘ldi... Bo‘ldi jonim... - hozir yig‘lab yubaradigandek, hazin ovozda so‘zlar, - G‘azablanmang bo‘ldi... Ahir men... Ahir men... - qo‘llarini bo‘shatib yuz ko‘zimga jovdrab qarab, goh ko‘ksimga yuzini bosib, birdab yuzimni silab, qotib qolgan lablariga tabassum joylamoqchi bo‘lib shivirlardi, - Ahir men... Men allaqachon siznikiman... Jonim men siznikiman...

Suyganini boy betayotgan ayolning qalbidan chiqayotgan iltijolar, nazarimda juda haqqoniy ko‘rinardi. Uning yalinishi, talpinib suykakishi... Yana biroz, birozgina qatiyatimni tutib turgudek bo‘lsam, tizzalarimni quchog‘lash, poyimga tiz cho‘kishdanam toymaydigan tushkunligi bor.

"Nahotki shunchalik pas ketadi! Hayxot, yuzimga bir shapaloq tushirib hovurimni bosib qo‘yolmasa!"

- Qarang, jonim, - bir qo‘li yuzimni ohista silab, bo‘ynimdan o‘ziga tortib, o‘kinib so‘raydi, - Sizni hafa qildimmi? Aaaa jonim... Hafa bo‘ldizmi?

"Namuncha, ojiza ko‘rinmasang-a... Ey voh, asli ayolliging shumidi?''

- Hafa bo‘ldizmi-aaa?

U go‘yoki gunohi nima ekanligini yoki arzimas bir aybi, qattiq g‘azabga sabab bo‘lganini tushunmayotgan masum nigohida bir muddat jovdrab turdiyu, ikki kafti bilan yuzini to‘sib, orqasiga o‘grildi.

Fikrlay boshlagach, g‘azab chekina boshladi. Tanamdagi taranglashgan tomirlar bo‘shashdi. Ohista orqasidan quchib, yelkasiga iyagimni qo‘ydim. O‘ylar ummoniga sho‘ng‘ib, uni tushunishga urunib, hayolan uni so‘roq qilaman:

''Nega o‘zingdan ancha katta Vali tog‘aga turmushga chiqding, beyor? Majburlakmi yoki boyligiga uchdingmi?
Nega shunchalik chanqagansan?
Sen uchun hechkim bo‘laturib, meni yo‘qotishdan bunchalik qo‘rqib ketding?''

O‘zimni savollarimga o‘zin javob izlayman. Anchagina mulohazalar, tahminlar, bitib chatilgan hulosalar!

(Mayli aziz o‘quvchim bular haqida ortiqcha to‘xtalib, sizni boshqa o‘zanga olib ketmay!)

Biroz vaqt o‘tgach, qorniga tasma qailib olgan qo‘llarimni bo‘shashtrib siynalar ustiga ko‘tardim. Dag‘al barmoqlarim bilan, so‘rg‘ichlarni qattiqroq uqaladim. Tanasi to‘lqinlanib, joni ozorlandi, biroq allaqanday muteylik bilan yelkasi osha jilmayib qarab, orqasini qattiqlik hosil qilgan azoyimga ishqaladi. Qornidan o‘zimga tortib, yelkasini oldinga surdim. Maqsadimni anglaganday, qo‘llarini devonga trab oldinga engashdi. Mulozamat qilib o‘tirmay tezada harakatni boshladim.

Felimning aynishi, unga qilayotgan g‘azab, qo‘pollik... So‘zsiz u menga lazzat beryabdi, ko‘nglimni olyabdi, joyiz bo‘lsa yaxshilik qilyabdi. Men muloyim bo‘lishim, erkalab suyushim, ko‘ngliga qarashim kerak emasmi?

Balki shu chog‘gacha ustimdan hukm yurutgani, kulganlari, yuragimni bir chetida alam siyohi bo‘lib cho‘kib qilgandir! Nohos aytib yuborilgab so‘z jarohatiga, zaharli zardob bo‘lib aqlimni zaharlamayabdimikin, ehtimol!

''Hali erkaklik quvvatimni ko‘rsatib qo‘yaman!''

Hech qanday, gap so‘zsiz erkalashlarsiz biroz dag‘allik bilan sonlaridan o‘zimga tez-tez tortardim. Zarbalarni polvoniga duch kelib qolsa, og‘riqdab ihrab yuboradi. Shunday lahzalarda, zararlangan nafsim azoblash lazzatidan ozuqa oladiyu, qo‘llarim ishga tushadi. Siynalar uchini qattiqroq ezg‘ilayman.

"Ummh-h-h-h!'' deydi.

Buksalarga achitib shapati uraman.

''Voooy oy-y-y-yyy!'' deydi, og‘riqdab sakrab yuborgudek bo‘lib.

Lekin etiroz bildrmaydi, shunchaki boshini egib devonga qo‘yadi. Badanida aylanib yurgan qo‘lim, ariq boshidagi to‘g‘oncha ustida to‘xtaydi. Ariqchaga sho‘ng‘ib chiqayotgan g‘ovvosga dam berib, hirs nuqtasini uqalayman. Dag‘al barmoqlarim tolmaydi, qattiqroq, qattiqroq yanada tezroq.

''Mmm-m-m-m... ayyy jonim!" deydi, tanasi buralib.

Bu harakat ham nafsimga hush yoqadi. Biroq uning nafsi ham chikora lazzat olmayabdi, chig‘i. Uqalash birmuncha cho‘zilib borarkan, u go‘yoki qitiqlashgan tolgan kishiday, o‘zini tashlab yubordi. Bo‘shashgan tanasini bir harakatda burab qo‘yganimdan keyin, yuqoriga qarab yotadi.

Oyoqlarni yuqori ko‘tarib, azoyim yordamida sonlar orasida sirpanchiq o‘ynab, ko‘raman. Aftidan, uqalash hirs markazini chuqur uyg‘otib qo‘ygan chog‘i, azolarnining ishqalanishidan ayrim yerlarida mushaklar tortishib, titrab ketyabdi. Bundan yanda zavq olaman va tizzalarini ko‘kragigacha bosib oyog‘ini qayirib, azoyimni ariqcha orasiga solaman. Tos soxasining, maksimal egilishi azolarning erkinligiga yaxshigana sharoyit yaratadi.

Bu usulda juftlashayotga ayolni tanasiga ozor bersamda, o‘zim uchun ajoyib qulayliklarni yaratar ekanman. Birinchidan azoyimni havza tubiga chuqurroq sho‘ng‘iy olishi, ikkinchisi devorlarda ko‘proq ishqalanish hosil qilar ekan.

O‘zim uchun kashf